Του Κώστα Στούπα

1) Τι κρύβει ο πόλεμος εναντίον των μετρητών...
Κυβέρνηση και δανειστές στην Ελλάδα ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο ποιος θα διαλύσει περισσότερο την οικονομία, θα εξαθλιώσει και θα υποδουλώσει τους πολίτες.
Κατ’ αρχήν η ανοχή από τους Ευρωπαίους δανειστές μιας φορομπηχτικής δημοσιονομικής προσαρμογής από μια κυβέρνηση της "παλαβής" αριστεράς για μικροπολιτικές σκοπιμότητες ώστε να μεταθέσουν τη λύση του ελληνικού προβλήματος μετά τις γαλλογερμανικές εκλογές, είναι ηθικά απαράδεκτη. Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει με αυτό το επίπεδο φόρων και εισφορών. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα εξόδου από την κρίση  με αυτό το κράτος και αυτό το ασφαλιστικό με 3 εκατ. συνταξιούχους και 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Μοναδικό αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθεί η χώρα από το 2010 και μετά και ιδίως μετά το 2015 είναι η αφαίμαξη των καταθέσεων δια της φορολογίας, όχι για την ανάπτυξη όπως θα ήταν φυσιολογικό αλλά για τη συντήρηση και μετάθεση της κατάρρευσης του πελατειακού κράτους και πελατειακού ασφαλιστικού με τις αυθαίρετες και πρόωρες συντάξεις.
Από το καλοκαίρι του 2015 και μετά στην  Ελλάδα με αφορμή τα capital controls λαμβάνει χώρα ένα πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πείραμα εξανδραποδισμού και καταδυνάστευσης μέσω του ελέγχου των μετρητών.
Η επιβολή των capital controls με αιτία τη φυγή των καταθέσεων λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τις τράπεζες, αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα, στη συνέχεια η κυβέρνηση με την καθοδήγηση ή ανοχή των δανειστών προσπαθεί να ολοκληρώσει την εξάλειψη των μετρητών από την αγορά. Σαν αιτιολογία προβάλλεται δήθεν, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ο περιορισμός της μαύρης οικονομίας.
Στην πραγματικότητα όμως το τσίρκο που παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται μόνο πως θα παραμείνει λίγο παραπάνω στην εξουσία ξοδεύοντας για πελατειακές αναδιανομές εισοδήματος το "λίπος" που έχει μείνει στις τραπεζικές καταθέσεις ή τα στρώματα σε μετρητά.
Οι δανειστές που τους καθοδηγούν ή ανέχονται, νοιάζονται για να μετρήσουν τις συνέπειες της κατάργησης των μετρητών την οποία για διάφορους λόγους που θα περιγράψουμε στη συνέχεια (αντικοινωνικούς και αντιοικονομικούς) σκέφτονται να εφαρμόσουν και αλλού...
'Hδη, από τις αρχές του 2017 για να θεμελιώσει κάποιος ένα αφορολόγητο ποσό, θα πρέπει να συναλλάσσεται χωρίς μετρητά αλλά μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών. Στην Ελλάδα το κυνήγι των μετρητών έχει λάβει διαστάσεις πογκρόμ...
Αρκεί να πάει κάποιος επαγγελματίας λιανικής και να ζητήσει να του δώσουν ψιλά για να κάνει τη δουλειά του.  Η εμπειρία ενός αναγνώστη της στήλης όπως την περιέγραψε στο διάλογο πριν μερικές εβδομάδες είναι χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί. Βλέπε στο τέλος: Η Τακτική των τραπεζών.
Το κυνήγι εναντίον των μετρητών, τηρουμένων των αναλογιών, θυμίζει τα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία ή των διαφωνούντων στη σοβιετία. Πάντα ο διωκόμενος από το καθεστώς συκοφαντείται και στοχοποιείται σαν εχθρός του κοινού συμφέροντος, της πατρίδας, της τάξης...
Ο πόλεμος στα μετρητά
Πού αποσκοπεί ο πόλεμος εναντίον των μετρητών;
Στην Ελλάδα ο πόλεμος εναντίον των μετρητών αποσκοπεί κυρίως στην επιστροφή των καταθέσεων που φυλάσσονται σε στρώματα και οικόπεδα στις τράπεζες και από εκεί η δήμευσή τους μέσω της υπερφορολόγησης ή το "κούρεμα" αν χρειαστεί επόμενη ανακεφαλαιοποίηση...
Όταν το κράτος, επτά χρόνια μετά τη χρεοκοπία με την οικονομία διαλυμένη, πανηγυρίζει γιατί συνεχίζει να μαζεύει έσοδα περί τα 45-50 δισ. το χρόνο υπερβαίνοντας τους στόχους του πλεονάσματος, στην ουσία πανηγυρίζει προαναγγέλλοντας την κατάρρευση της οικονομίας.
Μερικοί είναι τόσο ηλίθιοι που νομίζουν πως αυτή η επιλογή μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση.  Φαίνεται πως αριστερός οικονομολόγος είναι σαν να λέμε άθεος ψάλτης στην εκκλησία ή βουδιστής χριστιανός.
Ενώ στην Ελλάδα είναι εύκολο να αντιληφθούμε προς όφελος ποιων καταστάσεων χρησιμοποιείται η απόσυρση των μετρητών από την αγορά, παρόμοιες προθέσεις εναντίον των μετρητών παρατηρούνται και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, της ΕΕ και του κόσμου ολόκληρου. Ήτοι, προθέσεις περιορισμού της χρήσης των μετρητών παρατηρούνται παντού και σε χώρες που δεν υπάρχουν capital controls...
Η ΕΚΤ έχει αποφασίσει να καταργήσει τα χαρτονομίσματα των 500 ευρώ, η FED  εκείνα των 100 δολαρίων, στην Ινδία τα κατήργησαν αιφνιδιαστικά πριν μερικές εβδομάδες και έχουν προκαλέσει χάος.
Στην Κούβα του Κάστρο είχαν δύο νομίσματα, ένα χωρίς αξία για τους "ιθαγενείς” και ένα μετατρέψιμο για τους τουρίστες. Όπως ήταν φυσικό ο κόσμος αποθησαύριζε τα μετατρέψιμα που είχαν αξία. Για το λόγο αυτό το καθεστώς κατά τακτά διαστήματα τα άλλαζε και ακύρωνε τα παλιά. Έτσι έκλεβε την αξία που είχε αποθηκευτεί με αυτά. Μου έχει συμβεί σε τέσσερα χρόνια να έχω επισκεφτεί για δεύτερη φορά την Κούβα και τη δεύτερη να μην ισχύουν τα Peso cubano convertibile που μου είχαν περισσέψει από την πρώτη.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το όριο των συναλλαγών που μπορεί να κάνει κάποιος με μετρητά μειώνεται διαρκώς. Στην πρωτοπορία βρίσκεται φυσικά η Ελλάδα με όριο τα 500 ευρώ από 1 Ιανουαρίου έναντι 1.300 που ήταν πριν.
Σαν αφορμή για τον εξοστρακισμό των μετρητών προβάλλεται ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών της τρομοκρατίας, της φοροδιαφυγής κλπ.
Υπάρχει μια ομάδα ακαδημαϊκών όπως ο νομπελίστας Kenneth Rogoff που υποστηρίζουν με πάθος την εξάλειψη των μετρητών. Σιγά-σιγά δημιουργείται και ένα ρεύμα φιλελεύθερων ακαδημαϊκών με αιχμές τις δεξαμενές σκέψεις όπως το Misses Institute,  Cato που επισημαίνουν τους κινδύνους. Βλέπε: The War Against Cash
Παρατηρώντας κάποιος την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας οι αιτίες και οι προθέσεις του πολέμου κατά των μετρητών είναι προφανείς. Αποσκοπούν κυρίως στην ανάγκη "κουρέματος" των καταθέσεων που θα προκύψει λόγω της ανεξέλεγκτης αύξησης παγκόσμιους χρέους.
Το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει τα 230 τρισ. δολάρια και το παγκόσμιο ΑΕΠ τα 75 τρισ. δολάρια. Η ανάγκη εξυπηρέτησης αυτού του χρέους έχει οδηγήσει τις κεντρικές τράπεζες σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της οικονομίας μέσω μηδενικών ή ακόμη και αρνητικών επιτοκίων.
Το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεων του πλανήτη είναι σε pension funds (ιδιωτικά ή κρατικά) που είναι υποχρεωμένα να επενδύουν το 70% των διαθεσίμων σε ομόλογα, ένα μεγάλο μέρος των οποίων έχει αρνητική πραγματική και ενίοτε και ονομαστική απόδοση.
Λίγο πριν και λίγο μετά το 2020 λόγω του baby boom λήγουν πολλά ασφαλιστήρια συμβόλαια και αυτό ίσως αποτελέσει τη θρυαλλίδα.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη "φούσκα" όλων των εποχών που όταν σκάσει θα κάνει τις προηγούμενες να μοιάζουν με "τσιχλόφουσκες".
Με βάση τα ιστορικά προηγούμενα οι τρόποι που μπορούν να αντιμετωπιστούν παρόμοιες καταστάσεις είναι: α) Το "κούρεμα" του χρέους, είτε άμεσα είτε λογιστικά με τον επιμερισμό σε μακρύ μελλοντικό χρονικό διάστημα. β) Ο πληθωρισμός του χρέους με αύξηση των τιμών μεγαλύτερη των πραγματικών επιτοκίων (αρνητικά πραγματικά επιτόκια). γ) Ο μηδενισμός του κοντέρ με έναν πόλεμο.



capital.gr